Yemen is onze ondeugende banjer. Ze is april 2019 uit Egypte gekomen en moest zichzelf zo een plekje veroveren naast de oude dame Luce. Dat was lastig, want niet alleen roofde ze alle eten weg, welke maar in huis te vinden was en waar ze haar klauwen op kon krijgen, maar ook is ze nogal lomp in haar benadering. Ze kan bijvoorbeeld geen kopjes geven, maar ze gooit haar hele lijf tegen je aan; alles vol liefdevolle overgave, maar voor een oudje als Luce wat overweldigend. 

Het probleem dat Luce een tapas-eter is – af en toe een paar brokjes – en Yemen alles opvrat, hebben we ondervangen door Luce een voerbak te geven met een chip. Nu we net Booka erbij hebben gekregen, merken we dat Yemen ook daar eten wegrooft; dat is ook wel te zien, want ze is best een beetje te dik: onze obesiepoes. Pas hoorden we dat Yemen ook bij de buren bedelt om eten Γ¨n we worden geregeld getrakteerd op de overblijfselen van haar buiten-de-deur-snacks. Het op gewicht krijgen (en blijven) vraagt dus nog wel wat aandacht.

Wat een bijzonder weetje is over Yemen, is dat ze een gave heeft het te voelen als je ergens pijn hebt. Ze komt dan bij je liggen; liefst bovenop de plek waar je pijn hebt, als je dat kan verdragen en dan gaat ze heel hard spinnen. Het lijkt haast wel of de trillingen die zij veroorzaakt, de pijn daadwerkelijk verminderen…